De afgelopen twee maanden heb ik een korte training persoonlijke bewustzijnsontwikkeling gedaan. Ik dacht dat ik zo langzamerhand alles wel al geaccepteerd en losgelaten had, maar deze training heeft bewezen dat ik nog steeds stappen vooruit kan zetten.
In de eerste sessie vertelde ik dat ik de afgelopen paar jaar drie keer geprobeerd heb om de opborrelende onrust te stillen met moeten. Dat ik in september 2020 de beslissing genomen had om te stoppen met moeten. Dat ik mezelf, als dat onrustige gevoel weer de kop op zou steken, de tijd zou geven om te kijken wat de echte oorzaak daarvan was. En dat ik er nog steeds op wacht.
Ik ben goed in het willen zoeken naar oplossingen. Dat ik eerst al mijn energie nodig had om na de operatie weer op de been te komen was een hele logische reden. Maar de dagen van alleen maar slapen, lezen, fröbelen en therapie zijn alweer eventjes voorbij en toch blijft die grote onrust uit. Gelukkig heb ik alle tijd, maar ik wil toch wel eens een antwoord. En die kreeg ik in deze training.
Al ons persoonlijk handelen komt voort uit liefde of angst, oftewel ons gevoel achter ons motief. Je kent het wel: ‘Als ik dit niet doe, dan…’. En juist dat, dus alles wat je uit angst doet, moet je elimineren uit je leven. Klinkt gemakkelijk, maar als je net zo’n sterk hoofd hebt als ik, is het heel moeilijk om alleen maar op je gevoel te vertrouwen. Laat staan dat ik weet hóe ik dat zou moeten doen. Dat vergt een hoop oefenen met de vraag: “Wat zou liefde nu doen?’
Angst is, net als bijvoorbeeld pijn of verdriet, een rotgevoel en daar houden we niet van. En als je dus maar genoeg zoekt naar argumenten om je gevoel te overtuigen dat het niet moet voelen wat het voelt, dan komt het allemaal goed. Terwijl, als je dat gevoel aandacht geeft i.p.v. het te willen voorkomen, ervoor weg te lopen of te willen compenseren met iets waar je ook niet blij van wordt, dan verdwijnt het. Datzelfde effect heeft een lichtje opsteken in de duisternis; het licht zorgt ervoor dat de duisternis verdwijnt.
Dus toen ik besloot dat mijn baan me meer energie kostte dan opleverde en dat ik er mee ging stoppen, wist ik nog niet dat die beslissing precies de juiste keuze was. Ik weet nog hoe opgelucht ik me voelde dat ik dit keer zonder druk van buitenaf kon herstellen. Ik had, zonder het te beseffen, geluisterd naar wat ik diep van binnen écht wilde.
Photo by Cathal Mac an Bheatha on Unsplash
Lieve dochter ik ben heel erg trots op je. Ik leer veel van je. Dikke tuut.
Nooit te oud dus! Dank je wel mammie. 🥰
Als je maar eerlijk genoeg tegen jezelf kunt en durft te zijn. Daar ligt voor veel mensen de grootste drempel denk ik.
Je bent een stoer en heerlijk mens ♥️🍀
Klopt. En beseffen dat angst een gevoel is en geen reëel gevaar, dat is een stuk gezonder voor je lijf.
Dank je wel voor je lieve reactie. ❤️
Wat interessant Sas, die training. Ik kom wel een keer bij je buurten om daar meer over te horen…. Ik volg je blogs met grote belangstelling en je schrijft heel goed. Kortom, na Vlie (met Mylo mee) kom ik weer een koffietje doen… Ciel X
Dank je wel Ceciel, dat is fijn om te horen.
Het is altijd goed als je komt, maar eerst veel plezier op Vlie met Mylo. 😻