Het besluit is genomen, ik ga een paar weken alleen voor mezelf zorgen. Geen huishouden, geen gezin, geen mantelzorg en geen re-integratie, maar er even helemaal uit om opnieuw te kunnen opstarten. Dat werkt bij bijna alles, dus zeker de moeite waard om te proberen.
Mijn allerliefste zegt al een half jaar dat ik moet stoppen en na alle toevalligheden die in de afgelopen 3 maanden op mijn pad gekomen zijn, ben ik zelf ook tot die conclusie gekomen.
De spreekwoordelijke druppel was het laatste arbeidsdeskundig onderzoek van afgelopen week. Bijna direct bij aanvang van het gesprek werd een op een papiertje gekrabbelde financiële toekomstschets voor me op tafel gelegd. Het ging wéér over geld en over mijn geringe kans om na 2 jaar ziektewet een WIA uitkering te krijgen. Ik reageerde daar heel heftig en emotioneel op, want wanneer gaan ze nou eens begrijpen dat beter worden en met een helder denkend hoofd weer volledig aan het werk gaan, mijn enige doel is voor de komende 10 maanden. En dat ik alles gedaan heb wat ze het afgelopen jaar van me vroegen en dat dat nu even niet meer gaat. Dat het op is en ik een paar weken rust wil, zoals de revalidatiearts me adviseerde.
En dus ben ik nu op weg naar onderweg om binnenkort ongeveer 6 weken met een rugzak en een tent in m’n eentje te gaan wandelen. Lekker buiten met de zee binnen loopafstand, een totale reset van m’n hoofd bewerkstelligen.
Het eerste doel is Texel en van daaruit oostwaarts richting Borkum, in totaal 270 km over 6 eilanden. De route is al binnen en een paar leuke wandel- en kampeerapps staan al op m’n telefoon.
Maar natuurlijk gaat vertrekken niet zonder slag of stoot.
Eerst maar eens uitzoeken waar je allemaal aan moet denken, wat er allemaal mee moet. En hoeveel je daaraan wilt uitgeven. Voor hetzelfde geld kan ik namelijk na een week, gek van eenzaamheid en mezelf, alweer thuis zijn toch? Is goedkoop dan duurkoop? Gelukkig hoef ik niet alles zelf uit te zoeken, op internet is wel het een en ander te vinden. En ook voor de kosten bestaat een middenweg. Ermee bezig zijn is op zich al leuk!
Ook moet ik natuurlijk groen licht krijgen van m’n werk. Het overleg met de bedrijfsarts vanmiddag stemt me hoopvol. Ze zegt dat ik altijd recht heb op m’n vakantiedagen en dat ik maar moet overleggen met m’n werkgever. En dat ga ik volgende week doen.
Het besluit geeft me in ieder geval energie en een beetje ruimte in m’n hoofd, dat voelt goed!
Photo by NordWood Themes on Unsplash