Naar India!

De voorbereidingen zijn in volle gang. Er komt toch veel meer kijken bij een vakantie naar India dan ik had verwacht. Ook al is het een georganiseerde rondreis en denk je dat je alleen maar wat kleding hoeft in te pakken, de realiteit is toch anders. En het gaat dan wel een stuk beter met me, maar het leven gewoon te laten gebeuren en de touwtjes uit te handen geven is en blijft een dingetje. Dus lijstjes maken, lijstjes van lijstjes maken, ’s nachts weer lijstjes maken om te kunnen slapen, je kunt er maar druk mee zijn. M’n hoofd voelt aan zoals de foto hierboven.

Door de personal training en coaching leer ik mezelf stukje bij beetje te doorgronden en merk ik des te meer hoe diep perfectie en controle in mij geworteld zitten. En hoe hard ik over mezelf oordeel, hoe streng ik voor mezelf ben, terwijl dat niet eens nodig is. Helaas blijf ik het gevoel houden dat ik niks doe en m’n tijd verspil met nutteloze dingen, alleen maar omdat ik niet kan werken. Alsof dat belangrijker is dan herstellen!

Op social media, in tijdschriften en in winkels word je aan alle kanten geconfronteerd met goedbedoelde inzichten van allerlei bekende en onbekende mensen. Inzichten die je vertellen dat je gewoon los moet laten, dat je gedachten geen waarheid zijn en dat je moet doen waar je blij van wordt. Dat angst de waarheid verdraait, dat het leven komt zoals het komt en ga zo nog maar even door. Het klopt allemaal wel, maar hoe eenvoudig ze ook klinken, veranderen is veel moeilijker dan ik ooit heb gedacht. Daar is echt veel moed, lef, vertrouwen en geduld voor nodig.

Mijn belangrijkste verandering op dit moment is het opnieuw aanleggen van mijn eigen weg. Op die weg moet ik regelmatig dealen met beren, versperringen, kuilen en natuurlijk kruisingen. En hoe verleidelijk is het dan om, als de keuze niet gelijk duidelijk of lastig is, toch maar dat oude spoor van die vertrouwde sneltrein te nemen. Ook al weet ik dat die trein alleen maar doorraast en eigenlijk niet te stoppen is, soms is het (onbewust) toch gemakkelijker om gewoon in te stappen. Al realiseer ik me ook heel goed waar die trein ooit gecrasht is…

De gedachte “nog even…” is mijn trigger. Nu ik me daar bewust van ben, kan ik het mezelf ook letterlijk horen denken. En weet ik ook dat hij meestal opduikt als ik iets voor mezelf gepland heb of een afspraak heb waarvoor ik de deur uit moet. Of als ik, zoals nu, gestresst ben omdat ik een verre reis ga maken naar een onbekende wereld. Dan ga ik liever door in de hoop dat gejaagde gevoel snel kwijt te raken.
Als ik dit tijdens een training aan mijn PT vertel, oppert hij dat ik er ook voor kan kiezen om bij het volgende station uit te stappen, op een bankje te gaan zitten en mezelf daarmee te dwingen om te stoppen. Om een kwartiertje rustig te gaan ademen en daarna te beslissen welke weg ik het liefst wil nemen. Die richting herstel of terug naar uitputting. En dan is de keuze er ineens weer om verder onderweg te gaan op het mooie bospad.

Maar nu eerst met de allerliefste op reis! Op 10 november vliegen we naar New Delhi en van daaruit zullen we in 3 weken door de deelstaten Rajasthan en Gujarat naar Mumbai reizen. Die deelstaten staan bekend om hun traditionele, kleurrijk geklede bevolking, het is echt nog een toeristisch ongerept stukje India. Woestijn, jungle, berggebied en zee maken de regio zeer afwisselend. We gaan op zoek naar wilde leeuwen én tijgers en zullen heilige bergen vol tempels, stammen en middeleeuwse steden bezoeken.

Wil je met ons mee? Volg ons dan in het waar ik ben gedeelte op deze site. Ik ga proberen om in die app onze avonturen bij te houden.

Photo by Fancycrave on Unsplash