Moet jij ook zo nodig (van jezelf dan, hè?)

Ik ben als de dood voor verveling.

Want?

Ik was echt van plan om deze crisis rustig uit te zitten en te genieten van niets moeten. Om me onderuit gezakt op een tuinstoel te vervelen en af te wachten of er leuke ideeën zouden opborrelen.

Maar iets in mij had duidelijk andere plannen.

Hoezo?

Voordat ik het doorhad speelde mijn brein handig in op mijn altijd sluimerende schuldgevoel. Het lukt hem verdorie gewoon wéér om ongevraagd de regie over te nemen! ‘Ledigheid is des duivels oorkussen’, zei m’n vader vroeger al. Het lijkt wel een paardenbloem. Zo diepgeworteld zit ‘ie.

Jeetje! En toen?

Wat denk je?! Ik ging natuurlijk zoveel mogelijk plannen bedenken om dat onrustige rotgevoel weg te krijgen.

Als ik toch geen school heb, dan kan ik eindelijk die Blogbasics cursus van Kitty Killian gaan doen. Leuk!

En ik meld me aan als Coronavrijwilliger. Mondkapjes naaien voor de thuiszorg. Goed zo!

Natúúrlijk is het geen probleem dat de schilder vraagt of hij een week eerder mag komen. Kan ik nog eerder het huis opruimen. En alle achterstallige klusjes doen. Eindelijk!

En vanzelfsprekend stuur ik iedereen kaartjes om ze een hart onder de riem te steken. Ga ik elke dag appen en videochatten om contact te houden. Een bloemetje brengen, een praatje maken. Ik heb toch tijd zat!

Da’s een heleboel moeten…

Weet ik, maar het ergste komt nog.

Vertel!

Nog geen week later is de ‘vakantie’ alweer voorbij. Mijn verkorte opleiding blijkt te zijn opgeschaald naar een versnelde thuisstudie. En alle examens gaan door. Gewoon op school, spieken onmogelijk door ‘het nieuwe normaal’.
We krijgen online les via een soort videochat met 30 verschillende schermpjes voor je neus. Fijn om elkaar te kunnen zien en tussen de lessen door weer even te spreken. Maar zo’n dag is wel een aanslag op mijn toch al overuren draaiende brein.

En ondertussen heb ik mezelf dus ook nog een paar extra deadlines bezorgd. En dus extra stress. ‘Je mag altijd van gedachten veranderen en nee zeggen’, is mijn welgemeende wijze raad aan anderen.

Maar alleen aan anderen, dus.

Photo by Paweł Czerwiński on Unsplash