Met z’n allen lopen we naar het toilet op de gang. Handen wassen, laat maar eens zien dat je het begrepen hebt.
Het is de eerste les medisch technisch handelen, de belangrijkste reden dat ik deze opleiding ben gaan volgen. De vuurdoop heeft plaatsgevonden. Ik weet hoe grondig en uitgebreid ik m’n handen moet wassen, steriele handschoenen aan moet trekken en iemands bloeddruk kan meten. Dat laatste moeten we nog handmatig leren, volgens deskundigen is dat namelijk de meest betrouwbare manier. En, als je door hebt hoe het werkt, is het ook nog best simpel. Maar dat is met veel in het leven.
Tijdens de lunch vraagt iemand me of ik misschien een undercover-leerling ben die bezig is met een kwaliteitsonderzoek. Ik schiet in de lach en zeg dat dat niet zo is, maar dat het misschien wel een goed idee zou zijn. Het hoe en wat is me nog steeds niet helemaal duidelijk en dat dat lastig is voor mij, steek ik ook niet bepaald onder stoelen en banken.
Met een van m’n andere klasgenoten heb ik daarna een fijn gesprek. Zij heeft zelf een burn-out gehad en herkent mijn onrust. Dat bewijst maar weer dat je bijna nooit de enige bent, ik laat het alleen misschien wat duidelijker merken… ?
Ze vertelt me dat zij zich niet meer laat opjutten en de dingen daar laat waar ze horen. In dit geval bij school. Als zij er niet op tijd voor zorgen dat we de juiste spullen hebben, niet of niet duidelijk genoeg communiceren en ons beter laten weten wat we moeten doen, dan is dat niet haar probleem. En ook zij weet niet zeker of haar hoofd al die stof nog kan verstouwen, of ze alles wat we leren wel in de praktijk durft te brengen.
Maar ze doet wat ze kan en voor de rest ziet ze wel wat er gebeurt.
Na de pauze gaan we verder en tijdens de les wisselen we af en toe een blik van verstandhouding. Het komt goed, we zijn pas net begonnen met het leren van dit uitdagende en mooie vak.
Photo by Marcelo Leal on Unsplash
????