En toen was het stil

Vandaag is ons jongste kind samen met zijn grote liefde uitgevlogen en heeft al zijn spullen meegenomen. Eindelijk een eigen huisje, het is ze zó gegund.

Maar toch, ineens lijkt alles groter. De woonkamer is ontslagen van zijn taak als opslagruimte, de kapstok is nog maar voor minder dan de helft gevuld en alle schoenen passen gewoon weer onder de verwarming. In de toiletkast en de douche staat nog maar de helft van gisteren en z’n slaapkamer is bijna leeg. Daar waar ze toch bijna anderhalf jaar samen woonden. Twee keer rijden met de vrachtwagen en bijna alles is weg, slechts een paar achtergebleven dingen laten zien dat het eerst anders was.

De rust en de stilte geven me de gelegenheid om met een glas wijn de afgelopen 26 jaar te overzien. Het moet wennen, maar ik voel me vooral heel erg trots dat de allerliefste en ik, ondanks alles, toch twee van die prachtige mannen hebben grootgebracht. 

Ik ben absoluut niet bang voor een zwart gat. Die kwart eeuw met alle ups en downs heeft van ons een heel sterk team gemaakt, met onvoorwaardelijke liefde en de wetenschap dat we er altijd voor elkaar zullen zijn. 

De kat springt op schoot, geeft me luid spinnend kopjes en blijft een poosje twijfelen en rondjes draaien voor hij gaat liggen.

Er is toch niets veranderd…

Photo by Jason D on Unsplash

2 gedachten over “En toen was het stil”

  1. Tjemig Sas, wat heb je dat goed verwoord. We hebben op een afstand alles meegekregen. Het is zeker spannend en super leuk voor Stijn en Daisy maar toch…. ja, er is wel wat veranderd. Het is zeker stiller in huis, zo had je er twee, zo niet 4 die om je heen dartelden en nu weer samen, met Loeki. Ik heb wel met je/jullie meegeleefd zo aan de overkant. Maar je mag trots zijn op jezelf, je hebt het supergoed gedaan. De jongens zijn mannen geworden en wat voor mannen! Zie je ze nog komende week op Vlie? Ik spreek je vast nog voor die tijd. Dikke X

    Beantwoorden
    • Dank je wel Ceciel, wat een lieve woorden! ? Ze komen alle vier het weekend naar ‘t Hazenduin op Vlie, dat vinden ze veel te leuk!! Het begint al echt traditie te worden en ik hoop echt dat we dit nog jaren kunnen volhouden.
      Alleen Loeki blijft thuis, dus ik kom zeker nog even bij je buurten! ?

      Beantwoorden

Toe maar, een reactie mag! ☺︎

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.