En dan ineens stort alles weer in. Met de hulp van de allerliefste had ik het net voor elkaar gekregen dat ik het 2e spoortraject als een kans ging zien. Een kans om uit te vinden wat ik met mijn klachten nog zou kunnen gaan doen om wel verder te re-integreren en dus volledig te herstellen met werk. Hopelijk ruim voor 9 juni 2019…
Toen waren er op vrijdagmiddag een voicemail-, een whatsapp- en een e-mailbericht met het verzoek de HR adviseur te bellen. Positief als ik ben dacht ik dat ze een re-integratiebureau had gevonden, de verzuimcoach had gisteren nog gezegd dat ze erop ging aandringen dat dat snel geregeld zou worden.
En dus schrok ik heel erg toen ze me vertelde dat het aanbod van het 2e spoortraject ingetrokken werd. Hè?
De arbodienst had ze gewaarschuwd dat ze zeker een loonsanctie van het UWV zouden krijgen als deze weg nu ingeslagen zou worden. Hè?
Anderhalve week geleden zouden ze nog een loonsanctie krijgen als ik geen keuze zou maken uit een van de aangeboden opties! En in het advies van het arbeidsdeskundige onderzoek staat toch dat bij stagnatie van de opbouw direct het 2e spoortraject ingezet mag worden?
Of ik maar naar kantoor wil komen om met het hoofd van de afdeling en de HR adviseur te bespreken hoe we het verdere 1e spoortraject gaan invullen. Ik zeg dat ik een gesprek wil met de bedrijfsarts en het antwoord is nee. Dan wil ik dat iemand van de arbodienst bij het gesprek aanwezig is. Die zijn volgens haar geen partij in deze, dus ook nee. En ze vindt het heel vervelend om te moeten zeggen dat, als ik niet naar kantoor kom, ze dat als werkweigering zullen beschouwen. Hè?
Ik voel me dus gedwongen om te gaan en zeg haar dat ook. Dat ik natuurlijk naar kantoor kom en wel zie wat er gebeurt.
Weer compleet overstuur en in paniek bel ik de allerliefste uit een vergadering. Hij is woedend en zegt dat we dit niet accepteren en dat hij met me meegaat naar het gesprek volgende week. En dat we een jurist om advies gaan vragen hoe we dit kunnen oplossen.
De jurist neemt het gesprek van ons over en een week later is het opgelost. En heb ik, met wederzijds goedvinden, per 1 december geen werk meer. Ik hoop echt dat dit het zo gewenste herstel gaat brengen. En dat er daarna inderdaad iets leuks op m’n pad gaat komen.
Maar nu eerst even niets…