De kamers van mijn hart

Vanmorgen vroeg, voordat ik met dag 4 van de ‘Open je hart Journal’ start, schrijf ik mijn Morning pages en trek ik een kaart die me hopelijk weer een stapje verder op weg helpt. Ik doe dit met de vraag of mijn hart luider wil gaan spreken, omdat ik het nog steeds niet goed kan horen. De kaart die ik trek is ‘Compassie’. De tranen schieten in m’n ogen. Toeval?

Daarna ga ik de opdracht van vandaag beluisteren en als ik de bijhorende blog lees, staan de tranen weer in mijn ogen. Vooral de laatste paar zinnen, die Christa direct aan haar broer richt, grijpen me aan. Mijn grote broer heeft dezelfde voornaam. Toeval?

Wat ik over de kamers van mijn hart wil delen komt vanmiddag wel, ik ga dit eerst laten bezinken. Als ik even later in de auto stap om naar m’n moeder te gaan, hoor ik heel zachtjes iets bekends uit de radio komen. ‘Lessons in love’ van Level 42. Het geluid gaat harder en ik zing mee. De tranen lopen over m’n wangen. Toeval? Zeker niet! Ik móet dit gewoon delen in de groep.

De kamers van mijn hart

Deze journal vijfdaagse is voor mij een uitdaging met tranen. Tranen die er ook mogen zijn gelukkig. Het is heftig, maar er gebeurt wel iets, dat merk ik al heel duidelijk. En daarom wil ik dat hier ook graag delen. Want misschien is er ergens ter wereld iemand die mijn verhaal herkent en er hoop uit kan putten.

Wat me gelijk te binnen schiet is dat het misschien tijd wordt om de deuren lekker tegen elkaar open te zetten. Zodat er eens een frisse wind door de kamers heen kan waaien en alle overbodige en misschien wel ongewenste bewoners het pand kunnen verlaten als het ze te fris wordt. Want ik heb een groot hart, met veel plek om liefde te geven en te ontvangen. Maar als het ergens te vol wordt, dan krijgt iedereen het benauwd en wordt het lastig om elkaar nog te verstaan. Zo gek is het dus niet dat ik mijn eigen hart eigenlijk niet meer kan horen. Mijn hart wil gewoon vooral meer ruimte voor zichzelf. En dan kunnen diegenen die er echt (nog) toe doen, er nog gemakkelijk bij.

‘Lessons in love
When will you ever learn
Lessons in love
When there’s nowhere left to turn
Lessons in love
Don’t let your spirit burn
Lessons in love
I’ll wait ’till you return’

Terwijl ik het gevoel had dat ik weer in volle vaart de doodlopende weg richting put ingeslagen was, wilde mijn hart mij alleen maar leren dat ik de hoop niet op moest geven. Dat het er altijd voor me zal zijn, ook aan het eind van die schijnbaar doodlopende weg. ❤️

En de kaart van vanmorgen leert me dat het tijd wordt om mezelf te trainen meer te kiezen voor compassie en begrip en minder voor boosheid en zelfmedelijden.

Weer een stap verder…

Photo by Nick Fewings on Unsplash