90 lentes (geloof jij het?)

Je zou het niet zeggen, maar mijn moeder is gisteren 90 jaar geworden!

Wel doof maar niet achterlijk

Deze mijlpaal moest natuurlijk groots gevierd worden, compleet met catering en een jazztrio in de tuin bij mijn broer. Voor de buurtjes zou ze nog apart een feestje houden, dan kon ze zelf wel de hoofdact achter de vleugel zijn. Echt! Want mijn moeder is dan misschien net 90, ze ziet eruit als 70 en ze gedraagt zich het liefst als 50. Haar lijf is het vaak niet met haar eens, maar dat vergeet ze liever. Ze woont nog helemaal zelfstandig en regelt alles zelf. Wel doof maar niet achterlijk, stond er op een van de kaarten die ze kreeg. Ze moest er zelf het hardst om lachen.

Corona

Helaas kondigde Corona haar komst aan en voor de zekerheid werd de band al afgezegd. Hoe dichter de datum naderde, hoe kleiner het aantal genodigden dat ze erbij wilde hebben. Het feestje voor de buren kon ook wel later. Vanaf half maart ging de deur op slot. We hadden wel bijna elke dag contact, maar langskomen voor een kop koffie en een praatje leek haar niet zo verstandig.

Het moet, maar ze vindt het steeds lastiger om niet even met elkaar te kunnen sparren en een paar extra ogen in huis te hebben om iets terug te kunnen vinden. Eind april pak ik daarom de wekelijkse routine toch weer op. Natuurlijk met de nodige maatregelen en op afstand, maar wel gezellig tegenover elkaar aan tafel. Ook bespreken we hoe we haar verjaardag dan vorm gaan geven. Ze wil het liefste thuis zijn en ik spreek af dat wij met appeltaart en cadeaus op de koffie komen en ’s avonds gaat ze gezellig bij mijn broer eten. Mijn zus stuurt haar cadeaus vanuit het buitenland op, zij kan er helaas helemaal niet bij zijn.

‘Een dag om nooit te vergeten, maar ik ben versleten!’

Ondertussen weet ik wat er allemaal stiekem georganiseerd wordt. Iedereen verzint iets leuks om deze mijlpaal niet zomaar voorbij te laten gaan. Uiteindelijk wordt het dan ook een fantastische dag. Ze werd door zowel de buren als haar (achter)kleinkinderen live en virtueel toegezongen en gesproken, kreeg ontelbare telefoontjes en berichtjes, de brievenbus puilde uit en er stonden zelfs twee spandoeken in tuin. Haar huis staat vol met bloemen, kaarten en cadeaus.

Nu is de grote dag alweer voorbij. Ik belde haar vanmorgen om te vragen of ze goed geslapen had en hoe ze haar verjaardag had beleefd.
Luid lachend vertelde ze: ‘Het was een dag om nooit te vergeten, maar ik ben versleten!’ 

Fijne Moederdag mam! ❤️